فدریکو فللینی در 31 اکتبر 1993 در 73 سالگی در شهر رم با دوستانش در سراسر دنیا خداحافظی کرد . ولی چنان کارهای جاودانه ای از خود به جای گذاشت که هیچ کس مرگش را باور نکند. چنانچه 2 اثر نازنین او "جاده " و " هشت و نیم " حداقل چند نسل از تماشاگران و دانشجویان سینما را برای درک فیلمی خاص و رویایی سیراب کرده .اگرچه در تربیت فللینی نقش بی همتای روبرتو روسیلینی کاملا آشکار است ، اما این نبوغ فللینی بود که توانست او را از زیر سایه بزرگان سینمای ایتالیا بیرون بیاورد. و کاراکتر و شخصیت ممتازی و مهمتر از همه مستقل به او بدهد .آنهم در سینمایی که به قول "ویتوریو دسیکا"ی فقید ، آنقدر در ورودی اش به دنیای کارگردانی گشاد و بی درو پیکر است ، که هر جانور بی مصرف و نخاله ای از آن می تواند رد شود و یکی دو فیلمی هم بسازد...
فللینی مولفی دست به قلم بود . این مهم به گفته ی " روسیلینی " ممتاز ترین ویژگی فدریکو به حساب می آمد. برای همین کشف او بود که فللینی در آثار ماندگاری از جمله " رم شهر بی دفاع" همکار ارشد فیلمنامه بود .طرفه اینکه برای همین فیلم بود که مقام فدریکو فللینی در جمع کارگردانان سینمای ایتالیا تثبیت گشت . چراکه به بهترین وجهی مسئولیت دستیار کارگردانی روسیلینی را در همین فیلم به انجام رسانید.
سه سال سال تربیت و آموختن نزد روسیلینی آنقدر پربار بود که فدریکو به طور مستقل جلو بیاید و اولین فیلمش را در سال 1951 کارگردانی کند. فیلم اول او به نوعی هم بیان داستان پر از غم و رنج اهالی نمایش بود. او به رفتار شناختی آدمهایی پرداخته بود که بگونه ای هم صنف به حساب می آمدند. "روشنایی های واریته "به عنوان اولین کار فللینی اکران اروپایی آبرومندی داشت و در انگلستان نیز کارش را تحویل گرفتند. اما این فیلم در آمریکا نیز اکران شد و به عبارتی برای فللینی گرید بین المللی آورد."شیخ سفید" او که سال بعد یعنی در 1952 ساخته شد ، به معنای واقعی کلمه کولاک کرد. طنز تلخ و سیاه فیلم این بار یقه ی بازیگران صاحب نام سینمای ایتالیا را گرفت . فللینی از دنیای سیاه و پوشالی و سرشار از دنائت این ستاره ها ، چنان هجویه ای ساخت که هنوز تازه وسرزنده جلوه گری می کند.
" جاده " اما به تعبیری جزو 5 فیلم کلاسیک و ماندگار سینماست . فیلمی که فللینی در سال 1954ودر 34 سالگی اش آن را ساخت . یک فیلم نئورالیستی محض با داستان بسیار گیرا که موضوع جهانشمول فقرو نداری را روایت می کرد. فیلمی که سینما دوستان ایرانی نیز به آن علاقه مند ند. جاده اما باعث شد هم خود فدریکو به اولین اسکارش برسد و هم اینکه یک آهنگساز نابغه و 2 بازیگر ایده آل به دنیای سینما معرفی شوند. " نینو روتا" موسیقیدان ایتالیایی چنان سهمی در به بار نشستن نماهای فیلم جاده دارد که بسیاری اعتقاد داشتند و دارند که بدون موسیقی روتا ،فیلم جاده احتمالا اینقدر نمادین مطرح نمی شد . هم چنانکه سهم " آنتونی کویین" بازیگر نقش " زامپانو و " جولیتا ماسینا" بازیگر نقش جلسومینا در این فیلم انکارنشدنی است . به قول نویسنگان آن زمان فیلم " جاده " هدیه ای کامل و بی نظیر از طرف خداوند بود که به سینما داده شد. وقتی جاده اکران شد ، فللینی و ماسینا دهمین سال ازدواج موفق شان را نیز جشن گرفتند.
در دهه ی 60 فللینی بازهم پرکار بود و آثارش مثل " زندگی شیرین"و همین مهمترین کارش بعد از " جاده" یعنی فیلم " هشت و نیم " با استقبال روبرو شد و تاثیر گذاری اش بر بدنه سینما هم انکار ناپذیر . با اینحال فللینی در آستانه ی دهه 70 دیگرهر آنچه ساخت کارهایی بزرگ نام نگرفتند. البته او از پا ننشت و تا 70 سالگی برای سینما هم می نوشت و هم اگربه پروژه ای دعوت می شد حتما قبول می کرد. تا اینکه در سال 1990 با ساخت " صدای ماه " از این عرصه کنار کشید.
کارنامه ی حرفه ای او با ساخت دقیقا 25 فیلم بسته شد . 25 فیلمی که فدریکو بین سالهای 1951 تا 1990ساخت و از این بین حداقل 12 فیلم او آثاری خاص به حساب آورده می شوند و این به نوبه ی خودش درجا یک رکورد است و تاثیر گذاری اش ؛از 12 باری که نامزد دریافت جایزه ی اسکار شد ؛ کمتر نیست.
دیگر اینکه فدریکو وقتی شیخ سفید را ساخت به صورتی بنیادین از ستاره های باسمه ای و هرزه سینما دل چرکین بود . به گفته خودش برای ساخت این فیلم ادای وظیفه سنگینی را در خود حس می نمود . او به صورت عملی نیز این مهم را اثبات کرد. در عمده ی سینماهای دنیا ، جایی که پیوند زناشویی سست ترین پیوند ها نام دارد؛ زوج " فدریکو فللینی " و " جولیتا ماسینا " 50 سال تمام در کنار هم به آرامش زندگی کردند . آنها که در سال 1943 ازدواج کرده بودند تا نیم قرن بعد با هم بودند تا اینکه فدریکو در 31 اکتبر 1993 درگذشت و جولیتا نیز بیش ازسه ماه پس از فوت فدریکو دوام نیاورد و او هم در 23 مارس 1994 به فدریکو ملحق شد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر